Augustus 2005
Madeira, Selvagens
en…….
Nicky en Ton
zijn aan boord gekomen vanuit Nederland. Zij varen met ons naar de Canarische Eilanden. Vandaar uit gaan zij weer met het vliegtuig terug. Tenminste, als wij ze van boord geschopt krijgen, want ik ben bang dat zij anders willen
blijven. Het zijn echte zeilers en zij vinden het prachtig aan boord te zijn van de Drifter. Golven en deining deren hen niet. En deinen doen we! Er staat voor het strand
van Madeira waar wij ankeren een behoorlijke swell vanuit de oceaan. Het eiland wordt met hun verkend, maar ik bespeur een zeker ongeduld bij beide om zo snel mogelijk het water op te gaan en te gaan zeilen. Daaraan zullen we
maar voldoen! Voor de verandering hou ik nu op met het schrijven van de flessenpost, omdat Ton een heel verslag aan het schrijven is over alles en nog wat. Ik weet
zeker dat we zijn verhaal mogen gebruiken voor op de site. Horen jullie ook eens van
een ander hoe het leven aan boord van de Drifter is. Ton schrijft erg leuk, dus
een ware aanvulling voor onze site. Hier volgt zijn verhaal:
Hallo landrotten
Als ik dit begin te schrijven loop ik samen met Arnold de eerst wacht van 21 tot 24 uur op donderdag avond 4-8-05 en de boot rolt weer behoorlijk op de golven. We lopen ongeveer 5 knopen met halve wind. Zoals je weet is typen niet mijn sterkste kant en zeker niet binnen in een rollende boot maar ik probeer er toch iets van te maken zonder zeeziek te worden (tot op heden zijn Arnold en ik de enige die nog nergens last van hebben gehad maar Coby en Nicky hebben al regelmatig de vissen gevoerd. Oeps, daar hadden we weer een behoorlijke schuiver, de golf komt dan aan bakboord en tilt de boot schuin omhoog en zet de kont naar stuurboord uit dwars op de golven. We worden dan wel 2,5 meter opgepakt en de neus van de boot duikt dan in de golven. In mijn kooi word ik dan van voor naar achteren en van links naar rechts geslingerd maar ondanks alles slaap ik erg goed, ik moet zeggen dat het went. Maar we vermaken ons best hier op de oceaan en genieten met volle teugen van de gastvrijheid hier aan boord. We kregen vandaag nog gezelschap van een groep dolfijnen en 2 schildpadden onderweg. Ik ga even kijken aan dek of Arnold niet in slaap is gesukkeld dus wacht even ik ben zo terug.…….Alles was wel aan boord.
Maar nu wil ik in het kort iets vertellen van de reis tot nu aan toe.
Hallo landrotten
Als ik dit begin te schrijven loop ik samen met Arnold de eerst wacht van 21 tot 24 uur op donderdag avond 4-8-05 en de boot rolt weer behoorlijk op de golven. We lopen ongeveer 5 knopen met halve wind. Zoals je weet is typen niet mijn sterkste kant en zeker niet binnen in een rollende boot maar ik probeer er toch iets van te maken zonder zeeziek te worden (tot op heden zijn Arnold en ik de enige die nog nergens last van hebben gehad maar Coby en Nicky hebben al regelmatig de vissen gevoerd. Oeps, daar hadden we weer een behoorlijke schuiver, de golf komt dan aan bakboord en tilt de boot schuin omhoog en zet de kont naar stuurboord uit dwars op de golven. We worden dan wel 2,5 meter opgepakt en de neus van de boot duikt dan in de golven. In mijn kooi word ik dan van voor naar achteren en van links naar rechts geslingerd maar ondanks alles slaap ik erg goed, ik moet zeggen dat het went. Maar we vermaken ons best hier op de oceaan en genieten met volle teugen van de gastvrijheid hier aan boord. We kregen vandaag nog gezelschap van een groep dolfijnen en 2 schildpadden onderweg. Ik ga even kijken aan dek of Arnold niet in slaap is gesukkeld dus wacht even ik ben zo terug.…….Alles was wel aan boord.
Maar nu wil ik in het kort iets vertellen van de reis tot nu aan toe.
Donderdag
De vlucht was nogal hobbelig met een paar flinke luchtzakken, maar dan waren we alvast een beetje ingeslingerd voor aan boord. Op Madeira stonden Arnold en Coby ons op te wachten en gingen we met de bus naar de boot. De bus deed er ongeveer een uur over dus konden we al heel wat zien van het eiland en ik kan je zeggen het is hier mooi maar ook erg toeristisch. Aangekomen in de haven moesten we met het bijbootje naar de Drifter. Daar lagen ook Paul en Mariëtta met hun boot voor anker. Nadat we met hun bijgekletst waren zijn we de haven rondgelopen en hebben we op een terras wat gedronken. ’s Avonds naar een openluchtconcert geweest en dat was leuk. De Drifter lag in de baai te rollen van jewelste. Dat komt nog van de golven op de oceaan die dan de baai in komen. Deze oceaandeining zonder brekers heet overigens swell.
De vlucht was nogal hobbelig met een paar flinke luchtzakken, maar dan waren we alvast een beetje ingeslingerd voor aan boord. Op Madeira stonden Arnold en Coby ons op te wachten en gingen we met de bus naar de boot. De bus deed er ongeveer een uur over dus konden we al heel wat zien van het eiland en ik kan je zeggen het is hier mooi maar ook erg toeristisch. Aangekomen in de haven moesten we met het bijbootje naar de Drifter. Daar lagen ook Paul en Mariëtta met hun boot voor anker. Nadat we met hun bijgekletst waren zijn we de haven rondgelopen en hebben we op een terras wat gedronken. ’s Avonds naar een openluchtconcert geweest en dat was leuk. De Drifter lag in de baai te rollen van jewelste. Dat komt nog van de golven op de oceaan die dan de baai in komen. Deze oceaandeining zonder brekers heet overigens swell.
Vrijdag
Na een goede nachtrust en een stevig ontbijt in de kuip met de dingy naar de wal om Funchal te bekijken. Het is een levendige stad met veel groen en leuke straatjes en steegjes ‘s avonds weer naar een ander concert op dezelfde locatie, ook weer best gezellig .
Na een goede nachtrust en een stevig ontbijt in de kuip met de dingy naar de wal om Funchal te bekijken. Het is een levendige stad met veel groen en leuke straatjes en steegjes ‘s avonds weer naar een ander concert op dezelfde locatie, ook weer best gezellig .
Zaterdag
Zaterdag, uitgevaren en lekker gezeild met de Drifter met een wind kracht 4 grootzeil en genua en kotterfok. Ik heb heerlijk voor op de preekstoel gezeten die tocht en Nicky en Arnold zeilden de boot. Kwam Nicky ook weer aan zijn trekken. Nadat we de boot weer voor anker hadden liggen met de dingy weer na de wal (bootjes mensen gebruiken zo’n ding alsof het een fiets is) om uit te gaan eten in Funchal. Als je er een beetje de weg weet kun je er heel goed eten voor weinig geld. Je raad het nooit, maar we gingen weer naar de plaats voor ons laatste concert van deze week, ik heb nog nooit zoveel cultuur gesnoven in zo’n korte tijd.
Zaterdag, uitgevaren en lekker gezeild met de Drifter met een wind kracht 4 grootzeil en genua en kotterfok. Ik heb heerlijk voor op de preekstoel gezeten die tocht en Nicky en Arnold zeilden de boot. Kwam Nicky ook weer aan zijn trekken. Nadat we de boot weer voor anker hadden liggen met de dingy weer na de wal (bootjes mensen gebruiken zo’n ding alsof het een fiets is) om uit te gaan eten in Funchal. Als je er een beetje de weg weet kun je er heel goed eten voor weinig geld. Je raad het nooit, maar we gingen weer naar de plaats voor ons laatste concert van deze week, ik heb nog nooit zoveel cultuur gesnoven in zo’n korte tijd.
Zondag
Tijdens het ontbijt kregen we van Mariëtta via de marifoon te horen dat de bus die we nodig hadden in Funchal om ons naar boven op de berg te brengen over een half uur vertrok dus enig haast was geboden. Onderweg met de dingy raakten we nog verstrikt in een vislijn van een visser op de kant, zo iets maak je alleen maar mee als je haast hebt. Och, onze eerste wacht zit er al op, Arnold en ik gaan slapen, tot straks.
Nou daar zijn we weer, van slapen is niet veel gekomen. Ik slaap namelijk in de voorste hut van het schip de wind viel weg en dan klappert en rammelt er van alles aan boord. De vorige wacht, Nicky en Coby hebben de genua in gerold en de kotterfok gestreken en het grootzeil midscheeps gezet, dan dient het alleen nog maar als steunzeil om de rollende beweging enigszins op te vangen. Nu weer terug naar waar ik gebleven was.
De bus deed er een uur over om boven op de berg te komen. Je vraagt je nu natuurlijk af waarom wij zonodig op die berg wilden zijn. We gingen er een levada-wandeling maken. Ze hebben daar kunstmatige kanaaltjes aangelegd om het regenwater van de ene kant naar de andere kant van de berg te leiden. Er zit soms toch genoeg stroming in die kanaaltjes en er loopt een pad langs dat zo goed als horizontaal ligt waardoor je eenvoudig op kunt afdalen. De uitzichten waren werkelijke prachtig en op sommige stukken liep je rakelings langs de afgrond zonder enige vorm van reling of iets dergelijks. Het was een prachtige wandeling van ongeveer 5 uur. Terug op de boot water getankt in de haven en Coby en Mariëtta hebben op de kademuur de logo’s van de schepen geschilderd tussen die van anderen.
Tijdens het ontbijt kregen we van Mariëtta via de marifoon te horen dat de bus die we nodig hadden in Funchal om ons naar boven op de berg te brengen over een half uur vertrok dus enig haast was geboden. Onderweg met de dingy raakten we nog verstrikt in een vislijn van een visser op de kant, zo iets maak je alleen maar mee als je haast hebt. Och, onze eerste wacht zit er al op, Arnold en ik gaan slapen, tot straks.
Nou daar zijn we weer, van slapen is niet veel gekomen. Ik slaap namelijk in de voorste hut van het schip de wind viel weg en dan klappert en rammelt er van alles aan boord. De vorige wacht, Nicky en Coby hebben de genua in gerold en de kotterfok gestreken en het grootzeil midscheeps gezet, dan dient het alleen nog maar als steunzeil om de rollende beweging enigszins op te vangen. Nu weer terug naar waar ik gebleven was.
De bus deed er een uur over om boven op de berg te komen. Je vraagt je nu natuurlijk af waarom wij zonodig op die berg wilden zijn. We gingen er een levada-wandeling maken. Ze hebben daar kunstmatige kanaaltjes aangelegd om het regenwater van de ene kant naar de andere kant van de berg te leiden. Er zit soms toch genoeg stroming in die kanaaltjes en er loopt een pad langs dat zo goed als horizontaal ligt waardoor je eenvoudig op kunt afdalen. De uitzichten waren werkelijke prachtig en op sommige stukken liep je rakelings langs de afgrond zonder enige vorm van reling of iets dergelijks. Het was een prachtige wandeling van ongeveer 5 uur. Terug op de boot water getankt in de haven en Coby en Mariëtta hebben op de kademuur de logo’s van de schepen geschilderd tussen die van anderen.
Maandag
Om 12 uur ankerop gegaan richting Selvagem Grande. Dat is een onbewoond eiland waar normaal maar twee personen gestationeerd zijn als opzichter en om onderzoek te doen naar de flora en de fauna van dit eiland. Je moet er speciaal toestemming, een officieel uitziend document met de nodige stempels voor aanvragen om in de baai te mogen ankeren en het eiland te mogen betreden. En dat voor maar 48 uur. Maar zeker de moeite waard. De eerste tijd weinig wind, dat komt nog door de invloed van het eiland Madeira, daarna noordoost 6 (enkel rif plus kotterfok) De geschatte golfhoogte volgens Paul en Marieta was 5 meter maar wij dachten aan toch wat minder (zeg maar de helft). Door de knobbelige zee maakten we stevige schuivers (best mooi om mee te maken). Dan is de Drifter ook maar een speelballetje op die hoge golven. Op een gegeven moment hoorden we een klap en glas gerinkel binnen aan boord. Wat bleek; de afwas zeilde letterlijk door de kajuit en kwam met een klap onder de kaartentafel tot stilstand met gevolg dat Coby weer wat meer ruimte in haar servieskast heeft. Als je aan bakboord keek zag je een meters hoge berg water op je afkomen die op het laatste moment onder de boot duikt en haar met enorme kracht optilt om vervolgens aan stuurboord er weer schuimend en briesend vandaan te komen. Dat is de fun van zeilen op groot water. De eerste wacht is voor Coby en Nicky; 21-24 uur. Arnold en ik gingen naar onze kooien. ’s-Nachts die fluorescerende golven en een prachtige sterrenhemel met veel vallende sterren, waarvan een grote komeet (denken we) die een groot deel van de hemel verlichte. Het is een geweldige ervaring om ‘s nachts op de oceaan te zeilen. Arnold en ik hebben een prachtige wacht en geen last van zeeziekte.
Om 12 uur ankerop gegaan richting Selvagem Grande. Dat is een onbewoond eiland waar normaal maar twee personen gestationeerd zijn als opzichter en om onderzoek te doen naar de flora en de fauna van dit eiland. Je moet er speciaal toestemming, een officieel uitziend document met de nodige stempels voor aanvragen om in de baai te mogen ankeren en het eiland te mogen betreden. En dat voor maar 48 uur. Maar zeker de moeite waard. De eerste tijd weinig wind, dat komt nog door de invloed van het eiland Madeira, daarna noordoost 6 (enkel rif plus kotterfok) De geschatte golfhoogte volgens Paul en Marieta was 5 meter maar wij dachten aan toch wat minder (zeg maar de helft). Door de knobbelige zee maakten we stevige schuivers (best mooi om mee te maken). Dan is de Drifter ook maar een speelballetje op die hoge golven. Op een gegeven moment hoorden we een klap en glas gerinkel binnen aan boord. Wat bleek; de afwas zeilde letterlijk door de kajuit en kwam met een klap onder de kaartentafel tot stilstand met gevolg dat Coby weer wat meer ruimte in haar servieskast heeft. Als je aan bakboord keek zag je een meters hoge berg water op je afkomen die op het laatste moment onder de boot duikt en haar met enorme kracht optilt om vervolgens aan stuurboord er weer schuimend en briesend vandaan te komen. Dat is de fun van zeilen op groot water. De eerste wacht is voor Coby en Nicky; 21-24 uur. Arnold en ik gingen naar onze kooien. ’s-Nachts die fluorescerende golven en een prachtige sterrenhemel met veel vallende sterren, waarvan een grote komeet (denken we) die een groot deel van de hemel verlichte. Het is een geweldige ervaring om ‘s nachts op de oceaan te zeilen. Arnold en ik hebben een prachtige wacht en geen last van zeeziekte.
Dinsdag
Wind afgenomen naar 5, rif eruit gehaald en overdag prima gezeild onder dezelfde omstandigheden als ‘s nachts.Als Arnold achter het stuurwiel zat kon je aan zijn lange snor de windrichting aflezen en dat was een leuk gezicht. Om de baai binnen te lopen moesten we goed opletten op ondieptes en rotsformaties die volgens de Pilot niet duidelijk aangegeven waren en dat is dan toch wel spannend. Om 19 uur het anker uit gegooid in de baai. Paul had een dorade gevangen onderweg en gerookt. Na voortreffelijk gegeten te hebben (Coby verwend ons geweldig de hele dag door ondanks haar zeeziekte) werden we uitgenodigd voor een pilsje bij Paul en Mariëtta maar we waren allemaal te moe. Dit werd dan ook na een kort beraad aan boord uitgesteld naar morgen.
Wind afgenomen naar 5, rif eruit gehaald en overdag prima gezeild onder dezelfde omstandigheden als ‘s nachts.Als Arnold achter het stuurwiel zat kon je aan zijn lange snor de windrichting aflezen en dat was een leuk gezicht. Om de baai binnen te lopen moesten we goed opletten op ondieptes en rotsformaties die volgens de Pilot niet duidelijk aangegeven waren en dat is dan toch wel spannend. Om 19 uur het anker uit gegooid in de baai. Paul had een dorade gevangen onderweg en gerookt. Na voortreffelijk gegeten te hebben (Coby verwend ons geweldig de hele dag door ondanks haar zeeziekte) werden we uitgenodigd voor een pilsje bij Paul en Mariëtta maar we waren allemaal te moe. Dit werd dan ook na een kort beraad aan boord uitgesteld naar morgen.
Woensdag
Met de gids rond gelopen op het eiland. Er broeden daar zo’n 50 duizend vogels, waaronder veel stormvogels volgens hem. Maar overdag merk je daar niet zoveel van omdat het mannetje voedsel aan het zoeken is op zee en het vrouwtje bij het nest blijft. Die nesten zijn allemaal verscholen in de rotsenwand. Als ze terugkomen van zee hebben ze heel wat te vertellen tegen elkaar en dat is een heel leuk taaltje dat wij dus niet kunnen verstaan.’s Middags op de borrel bij de buren en de gerookte dorade (salade) geproefd, wat smaakt dat lekker zeg. Daarna nog fijn met z’n allen gesnorkeld in dat glasheldere water en genoten van de mooie onderwaterwereld aldaar.
Met de gids rond gelopen op het eiland. Er broeden daar zo’n 50 duizend vogels, waaronder veel stormvogels volgens hem. Maar overdag merk je daar niet zoveel van omdat het mannetje voedsel aan het zoeken is op zee en het vrouwtje bij het nest blijft. Die nesten zijn allemaal verscholen in de rotsenwand. Als ze terugkomen van zee hebben ze heel wat te vertellen tegen elkaar en dat is een heel leuk taaltje dat wij dus niet kunnen verstaan.’s Middags op de borrel bij de buren en de gerookte dorade (salade) geproefd, wat smaakt dat lekker zeg. Daarna nog fijn met z’n allen gesnorkeld in dat glasheldere water en genoten van de mooie onderwaterwereld aldaar.
Donderdag
Eerst uitgeslapen en daarna koffie met de buren. Om 12 uur anker op, weinig wind 2-3 noord oost op de motor richting Graciosa. Om 17 uur het grootzeil en de genua gezet. Later de genua gewisseld voor de halfwinder. In de middag kwamen ineens uit het niets een groepje dolfijnen voor de boot, ik heb er foto’s van gemaakt. De tweede wacht voor Coby en Nicky is aangebroken en we gaan nog steeds op de motor, helaas. Ik sluit hierbij af, we zijn net Paul en Marieta opgelopen die varen dus ook met het ijzeren zeil.
Eerst uitgeslapen en daarna koffie met de buren. Om 12 uur anker op, weinig wind 2-3 noord oost op de motor richting Graciosa. Om 17 uur het grootzeil en de genua gezet. Later de genua gewisseld voor de halfwinder. In de middag kwamen ineens uit het niets een groepje dolfijnen voor de boot, ik heb er foto’s van gemaakt. De tweede wacht voor Coby en Nicky is aangebroken en we gaan nog steeds op de motor, helaas. Ik sluit hierbij af, we zijn net Paul en Marieta opgelopen die varen dus ook met het ijzeren zeil.
Vrijdag
Om ongeveer 9 uur weer uit de kooi gekropen. Even later (Nicky is inmiddels weer te bed gegaan, zijn wacht zat er weer op) hebben we een dorade of goudmarkreel gevangen met de lijn achter de boot. Lichte paniek wat moeten we daar nu mee. Ton: “we kunnen hem terugzetten in de zee! ” Arnold:”Nou dat lijkt me niet zo’n verstandig plan. Hoe krijg je in Gods naam zo’n gevaarte levend van de haak af?’’ Uiteindelijk is de vis levend aan boord gekomen en vakkundig omgelegd met een handveger. Via de marifoon werd bij Paul geïnformeerd wat er nu het beste met de vangst gedaan kon worden. Paul beloofde tijdens het komende Happy Hour een demonstratie en uitleg visontleding en roking te gaan geven en zo geschiedde. Echter werd er van tevoren nog gesnorkeld in het prachtige heldere water van de baai waar we voor anker lagen. Alleen werd het wel een erg lang en gezellig uurtje. Van de vis hebben we met z’n allen genoten en dit smaakte zeker naar meer, vandaar dat we zelf thuis ook een rookdoos willen. Na deze geweldige avond die overging van happpy hour in eten met een drankje, een bakkie koffie en een afsluitende borrel te kooi gekropen voor een welverdiende nachtrust.
Om ongeveer 9 uur weer uit de kooi gekropen. Even later (Nicky is inmiddels weer te bed gegaan, zijn wacht zat er weer op) hebben we een dorade of goudmarkreel gevangen met de lijn achter de boot. Lichte paniek wat moeten we daar nu mee. Ton: “we kunnen hem terugzetten in de zee! ” Arnold:”Nou dat lijkt me niet zo’n verstandig plan. Hoe krijg je in Gods naam zo’n gevaarte levend van de haak af?’’ Uiteindelijk is de vis levend aan boord gekomen en vakkundig omgelegd met een handveger. Via de marifoon werd bij Paul geïnformeerd wat er nu het beste met de vangst gedaan kon worden. Paul beloofde tijdens het komende Happy Hour een demonstratie en uitleg visontleding en roking te gaan geven en zo geschiedde. Echter werd er van tevoren nog gesnorkeld in het prachtige heldere water van de baai waar we voor anker lagen. Alleen werd het wel een erg lang en gezellig uurtje. Van de vis hebben we met z’n allen genoten en dit smaakte zeker naar meer, vandaar dat we zelf thuis ook een rookdoos willen. Na deze geweldige avond die overging van happpy hour in eten met een drankje, een bakkie koffie en een afsluitende borrel te kooi gekropen voor een welverdiende nachtrust.
Zaterdag
Na zo’n uitgebreide dag van feesten is de volgende morgen een mooi moment om aan te grijpen voor een groots ontbijt in de kuip. Hierna was het echter gedaan met de lol (of ging die voor ons gewoon verder) want eindelijk kwamen we aan het klussen toe. Voor Arnold en mij was het de windvaanbesturing die op het programma stond. Deze maakte naar onze ondervinding geen gelijke uitslagen naar beide zijden en dan stuurt hij niet fijn. Nicky is aan de slag gegaan met het vervangen van een kapotte leuver van het grootzeil. En heeft later de ankerlijn die ze gebruikt hebben in Funchal (Madeira) schoon te maken. Deze was behoorlijk smerig geworden van 7 weken in vies havenwater te liggen. Zoals gewoonlijk is voor de vertrekkers wordt er maar een gedeelte van de dag gewerkt (liefst de ochtend) zodat er ’s middags tijd overblijft om andere leuke dingen te gaan doen. (Arnold heeft zojuist de koffiefilterhouder met koffiefilter en natte koffiedrap op de grond van de kombuis laten vallen. We zullen zijn uitspraak maar niet herhalen lijkt me. De koffie zit tot in de kastjes, hij was dan ook bezig de pannen weg te zetten maar ja, mannen kunnen geen 2 dingen tegelijk he! Oke, we pakken het lijntje weer op waar we gebleven waren.) De leuke dingen ’s middags weet je nog?? Dit was (alweer) snorkelen in de prachtige baai waar we nog steeds lagen, echter zijn we nu met ons vieren en Mariëtta met de dinghy naar de kant gegaan. Daar was een prachtige rotskant die ook onder water doorliep. Daar hebben we prachtige vissen gezien, zeekwamkwammers, heel veel zee-egels en een inktvis. We zijn door het brood heen en er geen mogelijkheid was om naar een bakker in de buurt te gaan (die was er niet in de baai). Dus moest er zelf brood gebakken worden. Coby had deze taak op zicht genomen alleen heeft Nicky haar geholpen met het kneden van het deeg daar dit een te grote belasting was voor haar schouders. Resultaat: geweldig lekker brood uit eigen snelkookpan.
Na zo’n uitgebreide dag van feesten is de volgende morgen een mooi moment om aan te grijpen voor een groots ontbijt in de kuip. Hierna was het echter gedaan met de lol (of ging die voor ons gewoon verder) want eindelijk kwamen we aan het klussen toe. Voor Arnold en mij was het de windvaanbesturing die op het programma stond. Deze maakte naar onze ondervinding geen gelijke uitslagen naar beide zijden en dan stuurt hij niet fijn. Nicky is aan de slag gegaan met het vervangen van een kapotte leuver van het grootzeil. En heeft later de ankerlijn die ze gebruikt hebben in Funchal (Madeira) schoon te maken. Deze was behoorlijk smerig geworden van 7 weken in vies havenwater te liggen. Zoals gewoonlijk is voor de vertrekkers wordt er maar een gedeelte van de dag gewerkt (liefst de ochtend) zodat er ’s middags tijd overblijft om andere leuke dingen te gaan doen. (Arnold heeft zojuist de koffiefilterhouder met koffiefilter en natte koffiedrap op de grond van de kombuis laten vallen. We zullen zijn uitspraak maar niet herhalen lijkt me. De koffie zit tot in de kastjes, hij was dan ook bezig de pannen weg te zetten maar ja, mannen kunnen geen 2 dingen tegelijk he! Oke, we pakken het lijntje weer op waar we gebleven waren.) De leuke dingen ’s middags weet je nog?? Dit was (alweer) snorkelen in de prachtige baai waar we nog steeds lagen, echter zijn we nu met ons vieren en Mariëtta met de dinghy naar de kant gegaan. Daar was een prachtige rotskant die ook onder water doorliep. Daar hebben we prachtige vissen gezien, zeekwamkwammers, heel veel zee-egels en een inktvis. We zijn door het brood heen en er geen mogelijkheid was om naar een bakker in de buurt te gaan (die was er niet in de baai). Dus moest er zelf brood gebakken worden. Coby had deze taak op zicht genomen alleen heeft Nicky haar geholpen met het kneden van het deeg daar dit een te grote belasting was voor haar schouders. Resultaat: geweldig lekker brood uit eigen snelkookpan.
Zondag
Na het ontbijt de dinghy aan boord gehesen, klinkt decadent hé! Maar eigenlijk is dit gewoon omdat zij niet meer achter in de davits kan hangen vanwege de windpilot en de dingy nu op het voordek moet. Om ongeveer 11 uur zijn we ankerop gegaan en is de vislijn weer overboord gegaan echter bleek later zonder resultaat. Onderweg nog maar weer een klusje gedaan, die zijn er altijd wel aan boord. Deze keer mocht eindelijk na jaren lang zeuren van Coby en Nicky de schoot van de kotterfok vervangen worden. Onder grootzeil en genua zijn we op het eind van de middag aangekomen in Puerto Naos. Dit is een visserhaven vlakbij de hoofdstad Arrecife van het eiland Lanzarote. Hier was het een beetje krap behuisd dus duurde het even zeg maar 3 kwartier voordat we de juiste ankerplek hadden gevonden. Gelukkig werkt de elektrische ankerlier naar behoren.
Na het ontbijt de dinghy aan boord gehesen, klinkt decadent hé! Maar eigenlijk is dit gewoon omdat zij niet meer achter in de davits kan hangen vanwege de windpilot en de dingy nu op het voordek moet. Om ongeveer 11 uur zijn we ankerop gegaan en is de vislijn weer overboord gegaan echter bleek later zonder resultaat. Onderweg nog maar weer een klusje gedaan, die zijn er altijd wel aan boord. Deze keer mocht eindelijk na jaren lang zeuren van Coby en Nicky de schoot van de kotterfok vervangen worden. Onder grootzeil en genua zijn we op het eind van de middag aangekomen in Puerto Naos. Dit is een visserhaven vlakbij de hoofdstad Arrecife van het eiland Lanzarote. Hier was het een beetje krap behuisd dus duurde het even zeg maar 3 kwartier voordat we de juiste ankerplek hadden gevonden. Gelukkig werkt de elektrische ankerlier naar behoren.
Maandag
Aangezien de buren (Paul en Mariëtta) wel zo slim waren geweest om gisteren een gebakken eitje bij het zondagse ontbijt te nemen hadden we besloten vandaag zondag te vieren. Dus werd er gefoerageerd door Coby en mij. Nicky had ons met de dinghy naar de kant gebracht met een gigantische lading resten van het losbandige leven. Arnold en hij zouden het verder aan boord voorbereiden. Uiteindelijk waren we om 13 uur klaar met onze brunch. We zullen maar een korte opsomming geven: Vers brood, gebakken eitjes met spek en lekkere kruiden aangevuld met sneetjes heerlijke toast/geroosterd brood met pindakaas of jam. Dit overgaande in rustig koffie uurtje met uiteraard een koekje bij de koffie! Dit alles onder een heerlijk dagelijkse Caribische zonnetje, ach het leven hier aan boord is zo slecht nog niet. Genoeg geklets over onze brunch, ik liet me even gaan sorry! Later op de dag, in dit geval werd het ritme dus even omgekeerd. ’s-Middags is het ons gelukt om 8 maststeps te buigen. Voordat we alle materialen en gereedschappen gevonden en geïnstalleerd hadden bleef er al niet veel tijd meer over. We moesten ook nog de wal op vandaag; inklaren, de omgeving verkennen, foto’s maken natuurlijk en niet te vergeten, een terrasje pikken. Omdat we vandaag geen kans hebben gekregen om zelf een visje te vangen werd deze gekocht bij de lokale visboer en wederom gerookt in de rookdoos van Paul. Het verblijf op de wal was al een hele tijd uitgelopen, niet dat dat erg is maar daardoor blijft er ’s avonds weinig tijd meer over na het eten. Lekker op tijd te kooi gekropen, daar waren we aan toe.
Aangezien de buren (Paul en Mariëtta) wel zo slim waren geweest om gisteren een gebakken eitje bij het zondagse ontbijt te nemen hadden we besloten vandaag zondag te vieren. Dus werd er gefoerageerd door Coby en mij. Nicky had ons met de dinghy naar de kant gebracht met een gigantische lading resten van het losbandige leven. Arnold en hij zouden het verder aan boord voorbereiden. Uiteindelijk waren we om 13 uur klaar met onze brunch. We zullen maar een korte opsomming geven: Vers brood, gebakken eitjes met spek en lekkere kruiden aangevuld met sneetjes heerlijke toast/geroosterd brood met pindakaas of jam. Dit overgaande in rustig koffie uurtje met uiteraard een koekje bij de koffie! Dit alles onder een heerlijk dagelijkse Caribische zonnetje, ach het leven hier aan boord is zo slecht nog niet. Genoeg geklets over onze brunch, ik liet me even gaan sorry! Later op de dag, in dit geval werd het ritme dus even omgekeerd. ’s-Middags is het ons gelukt om 8 maststeps te buigen. Voordat we alle materialen en gereedschappen gevonden en geïnstalleerd hadden bleef er al niet veel tijd meer over. We moesten ook nog de wal op vandaag; inklaren, de omgeving verkennen, foto’s maken natuurlijk en niet te vergeten, een terrasje pikken. Omdat we vandaag geen kans hebben gekregen om zelf een visje te vangen werd deze gekocht bij de lokale visboer en wederom gerookt in de rookdoos van Paul. Het verblijf op de wal was al een hele tijd uitgelopen, niet dat dat erg is maar daardoor blijft er ’s avonds weinig tijd meer over na het eten. Lekker op tijd te kooi gekropen, daar waren we aan toe.
Dinsdag
Deze morgen weer weg uit de vissershaven en op weg gegaan naar het zuiden van het eiland. Daar waren meerdere baaien waar we zouden kunnen gaan ankeren een eindje van de stad af, maar ook bij de stad moest een ankerplek zijn. Dit bleek later niet geheel het geval te zijn. Onder alleen de genua in het begin en later het ijzeren zeil hebben we het rustig kunnen bereiken met onderweg een leuke ontmoeting met een kudde dolfijnen. Deze keer schijnen het Grienden geweest te zijn. O ja, ook nog een schildpad zijn we tegengekomen en niet zo’n kleintje. Helaas dook hij/zij onder toe we er langs voeren, wel een verstandig plan natuurlijk. Aangekomen bij het zuiden van het eiland zijn we om ongeveer 17 uur voor anker gegaan in een leuke baai om daar weer even af te kunnen koelen in het heldere water. Later zijn we doorgevaren richting het stadje om daar te kunnen ankeren maar dat bleek helaas niet meer mogelijk. Daarom zijn we voor het eerst deze vakantie in een marina gaan liggen. Natuurlijk waren de buren ons al weer achterna gekomen en gelijk naar de stroom en watertappunten en wasgelegenheid vertrokken. Nu liggen we tegenover elkaar en gaan we zo nog even de haven rondlopen. Toch weer even bootjes kijken, ook al zijn we heel veel mijlen weg van huis. Morgen staan we bijtijds op (verdomde siësta met die Spanjolen) omdat er vanaf 13 uur niets meer open is. Van tevoren moeten we dus geïnformeerd hebben hoe we vanuit hier donderdag met de ferry naar de overkant kunnen en vanuit daar met de bus naar het vliegveld. Opsomming van ons Spaans tot nu toe waar we ons mee zullen moeten redden: Ola, Gracios, Ce nada, Autocarros, autobus, airoporto, quanta costa. Moet lukken toch???
Deze morgen weer weg uit de vissershaven en op weg gegaan naar het zuiden van het eiland. Daar waren meerdere baaien waar we zouden kunnen gaan ankeren een eindje van de stad af, maar ook bij de stad moest een ankerplek zijn. Dit bleek later niet geheel het geval te zijn. Onder alleen de genua in het begin en later het ijzeren zeil hebben we het rustig kunnen bereiken met onderweg een leuke ontmoeting met een kudde dolfijnen. Deze keer schijnen het Grienden geweest te zijn. O ja, ook nog een schildpad zijn we tegengekomen en niet zo’n kleintje. Helaas dook hij/zij onder toe we er langs voeren, wel een verstandig plan natuurlijk. Aangekomen bij het zuiden van het eiland zijn we om ongeveer 17 uur voor anker gegaan in een leuke baai om daar weer even af te kunnen koelen in het heldere water. Later zijn we doorgevaren richting het stadje om daar te kunnen ankeren maar dat bleek helaas niet meer mogelijk. Daarom zijn we voor het eerst deze vakantie in een marina gaan liggen. Natuurlijk waren de buren ons al weer achterna gekomen en gelijk naar de stroom en watertappunten en wasgelegenheid vertrokken. Nu liggen we tegenover elkaar en gaan we zo nog even de haven rondlopen. Toch weer even bootjes kijken, ook al zijn we heel veel mijlen weg van huis. Morgen staan we bijtijds op (verdomde siësta met die Spanjolen) omdat er vanaf 13 uur niets meer open is. Van tevoren moeten we dus geïnformeerd hebben hoe we vanuit hier donderdag met de ferry naar de overkant kunnen en vanuit daar met de bus naar het vliegveld. Opsomming van ons Spaans tot nu toe waar we ons mee zullen moeten redden: Ola, Gracios, Ce nada, Autocarros, autobus, airoporto, quanta costa. Moet lukken toch???
Ton van Zon
Dit was het
verslag van Ton (en Nicky) Jullie hebben wel gemerkt dat deze twee ontzettend genoten hebben, maar wij ook van hen. Deze 14 dagen zijn omgevlogen. We hebben
Nicky voorgesteld om begin januari met ons de oversteek te maken vanuit Gambia naar
Brazilië. Zijn ogen glunderden bij dit voorstel. Volgens hem moet dat wel lukken mits
hij het geregeld krijgt op school. Ik zou zeggen bekijk ook de bijgevoegde foto’s, die spreken
voor zich, de bolderfile en er staan weer nieuwe recepten op de site. Voor nu dan weer
tot mails.
Groeten,
Arnold en Coby.
Augustus 2005
Arnold en Coby.
Augustus 2005
Geen opmerkingen:
Een reactie posten