November 2004
Vroeg in de ochtend
varen we met de stroom mee de rivier de Guadiana af naar Vila Real de Sante Antonio om familie op te halen. We gaan ze tegemoet met de Drifter omdat er
op zaterdag geen bussen rijden van Alcoutim en terug. Het is ongeveer 3 uurtjes varen op de kronkelige
rivier.
Zondag varen we dan weer landinwaarts vanwaar we de rivier verder willen verkennen. Met de
Drifter kunnen we varen tot Pomoräo, zo'n 35 mijl stroomopwaarts. In juli hebben we dit stuk verkend met de rubberboot. Het was toen erg warm, en heet zonder een zuchtje wind. Soms een frisse duik in het water en dan weer terug in de rubberboot. Om de stilte niet te verstoren lieten we ons meevoeren met de stroom van de rivier. Een oase van stilte en rust. De prachtige ijsvogels en bijeneters volgden ons argwanend vanaf de oevers. Witte reigers lieten zich niet verstoren. Ooievaars stegen majestueus op. Niets dan groene en bruine heuvellandschappen met hier en daar een klein dorpje en verspreid over de heuvels een enkele kleine boerderij.
Aan Portugese zijde hoog op de heuvels staan nog de guarda-huisjes met een goed uitzicht over de rivier en de Spaanse overkant. De meeste zijn vervallen tot ruïne's.Bij een dergelijk huisje staat vaak maar een boom. Dit was voor de Guarda-civil ter beschutting tegen de zon, tijdens de siësta. In het verleden is er vaak een grimmige sfeer ontstaan tussen de twee landen en dit kun je nog steeds zien in het landschap waar vele forten vijandig tegenover elkaar liggen. Wij blijven hier ankeren tot december. Daarna wordt het te koud op de rivier en varen we via de kust naar Alvor of Olhão.
Zondag varen we dan weer landinwaarts vanwaar we de rivier verder willen verkennen. Met de
Drifter kunnen we varen tot Pomoräo, zo'n 35 mijl stroomopwaarts. In juli hebben we dit stuk verkend met de rubberboot. Het was toen erg warm, en heet zonder een zuchtje wind. Soms een frisse duik in het water en dan weer terug in de rubberboot. Om de stilte niet te verstoren lieten we ons meevoeren met de stroom van de rivier. Een oase van stilte en rust. De prachtige ijsvogels en bijeneters volgden ons argwanend vanaf de oevers. Witte reigers lieten zich niet verstoren. Ooievaars stegen majestueus op. Niets dan groene en bruine heuvellandschappen met hier en daar een klein dorpje en verspreid over de heuvels een enkele kleine boerderij.
Aan Portugese zijde hoog op de heuvels staan nog de guarda-huisjes met een goed uitzicht over de rivier en de Spaanse overkant. De meeste zijn vervallen tot ruïne's.Bij een dergelijk huisje staat vaak maar een boom. Dit was voor de Guarda-civil ter beschutting tegen de zon, tijdens de siësta. In het verleden is er vaak een grimmige sfeer ontstaan tussen de twee landen en dit kun je nog steeds zien in het landschap waar vele forten vijandig tegenover elkaar liggen. Wij blijven hier ankeren tot december. Daarna wordt het te koud op de rivier en varen we via de kust naar Alvor of Olhão.
Hier in Alcoutim
ligt een grote zeilersgemeenschap, Engelsen, Canadezen, Duitsers, Belgen en
Nederlanders en velen zitten om een praatje verlegen. Heel gezellig en op vrijdag allemaal op het terras om een kippetje te verschalken. Wij hebben er al een heel stel leren kennen op de tweedehandsmarkt van maritieme goederen. Iedereen had wel spullen liggen die overbodig waren. En er is vaak maar weinig ruimte aan boord om alles dat je denkt nodig te hebben goed te kunnen stouwen. Dus opruimen en van de gelegenheid gebruik maken om er nog een eurocentje van te maken! Zo hebben wij o.a de windvaanstuurinrichting kunnen verkopen. Deze bleek voor Drifter veel te licht en ongeschikt.
Nederlanders en velen zitten om een praatje verlegen. Heel gezellig en op vrijdag allemaal op het terras om een kippetje te verschalken. Wij hebben er al een heel stel leren kennen op de tweedehandsmarkt van maritieme goederen. Iedereen had wel spullen liggen die overbodig waren. En er is vaak maar weinig ruimte aan boord om alles dat je denkt nodig te hebben goed te kunnen stouwen. Dus opruimen en van de gelegenheid gebruik maken om er nog een eurocentje van te maken! Zo hebben wij o.a de windvaanstuurinrichting kunnen verkopen. Deze bleek voor Drifter veel te licht en ongeschikt.
Er valt aan boord
altijd te klussen en we hebben het druk met van alles. De dagen verstrijken
snel.
Zo heb ik een hoes gemaakt voor over de rubberboot om deze te beschermen tegen de ongenadige zon. Deze hoes kan er gewoon op blijven zitten ook tijdens het varen. Bekijk de foto maar eens op de site. Het ziet er heel professioneel uit en is dan ook prachtig gelukt. De stof hiervoor, blauwe denim, had ik van een vriend uit Holland gekregen en kwam goed van pas. Dit resulteerde al snel in een aantal andere opdrachten. Iedereen had wel wat aan boord dat gestikt moest worden en of ik dit tegen betaling wilde doen. Misschien kan ik dan toch nog de kleine zeilmachine uit Amerika bestellen. Deze is vrij prijzig maar ik kan natuurlijk het een en ander terug verdienen met naaiwerk voor anderen.
In deze gemeenschap is iedereen geneigd om te helpen en dat is erg prettig vooral omdat je overal verstand van moet hebben. De meeste onder ons hebben dan ook twee rechterhanden en bedenken vooral creatieve oplossingen. Zo worden veel plastic literflessen gebruikt voor heel wat andere doeleinden dan zij oorspronkelijk bedoeld zijn. Een paar praktische ideeën zal ik toelichten;
-voor gewicht aan het dekzeil van de boot, men vult de flessen met zand of water en bevestigt deze aan de hoeken.
-als men tijdelijk weg wil van de ankerplaats laat men het anker of moring liggen en bevestigt de
flessen als boei aan de ketting. Lege flessen hebben volop drijfvermogen en zo kan men de ankerlijn altijd terug vinden.
-op de dekschrobber laat je een fles, zonder bodem ondersteboven over de steel zakken en plakt
deze vast met tape. Niet vergeten om verschillende gaten in de fles te boren, het water moet er wel
in straaltjes uit kunnen lopen als je aan het schrobben bent. Weer leeg? Dan vul je hem weer met
het water rondom je door simpelweg de schrobber in het water te steken.
-visnet (of verboden fuik) terugvinden? Bevestig wat flessen aan de lijn.
-tegen aanwezigheid van o.a. ratten en slangen? De lijnen verbonden met de kade of land en
ankerketting zijn uitgelezen plaatsen om ongewenste dieren binnen te krijgen. Je kunt hier omheen twee flessen bevestigen door in de bodem van de flessen een gaatje te maken zodat de flessen draaien als deze dieren omhoog willen kruipen via deze lijnen. Overigens is een kat aan boord uitstekend geschikt tegen ongedierte maar zij zijn moeilijk om de ankerlijnen te draperen!
-fles als hoosblik. Je knipt de fles door en je hebt iets om het water uit je rubberboot te hozen.
Altijd makkelijk en bij de hand.
-bij wandelingen zijn kleinere flessen met water uitermate geschikt als dorstlessers.
-als kapje te gebruiken over kwetsbare of uitstekende delen.
-als fles voor geplukte olijven in te houden en te bewaren.
- om afgewerkte olie uit de motor te tappen.
De fles heeft zo een veelzijdige plaats gekregen bij velen aan boord van een boot. De mooiste en
meest praktische oplossing blijft voor mij die van de dekschrobber.
Zo heb ik een hoes gemaakt voor over de rubberboot om deze te beschermen tegen de ongenadige zon. Deze hoes kan er gewoon op blijven zitten ook tijdens het varen. Bekijk de foto maar eens op de site. Het ziet er heel professioneel uit en is dan ook prachtig gelukt. De stof hiervoor, blauwe denim, had ik van een vriend uit Holland gekregen en kwam goed van pas. Dit resulteerde al snel in een aantal andere opdrachten. Iedereen had wel wat aan boord dat gestikt moest worden en of ik dit tegen betaling wilde doen. Misschien kan ik dan toch nog de kleine zeilmachine uit Amerika bestellen. Deze is vrij prijzig maar ik kan natuurlijk het een en ander terug verdienen met naaiwerk voor anderen.
In deze gemeenschap is iedereen geneigd om te helpen en dat is erg prettig vooral omdat je overal verstand van moet hebben. De meeste onder ons hebben dan ook twee rechterhanden en bedenken vooral creatieve oplossingen. Zo worden veel plastic literflessen gebruikt voor heel wat andere doeleinden dan zij oorspronkelijk bedoeld zijn. Een paar praktische ideeën zal ik toelichten;
-voor gewicht aan het dekzeil van de boot, men vult de flessen met zand of water en bevestigt deze aan de hoeken.
-als men tijdelijk weg wil van de ankerplaats laat men het anker of moring liggen en bevestigt de
flessen als boei aan de ketting. Lege flessen hebben volop drijfvermogen en zo kan men de ankerlijn altijd terug vinden.
-op de dekschrobber laat je een fles, zonder bodem ondersteboven over de steel zakken en plakt
deze vast met tape. Niet vergeten om verschillende gaten in de fles te boren, het water moet er wel
in straaltjes uit kunnen lopen als je aan het schrobben bent. Weer leeg? Dan vul je hem weer met
het water rondom je door simpelweg de schrobber in het water te steken.
-visnet (of verboden fuik) terugvinden? Bevestig wat flessen aan de lijn.
-tegen aanwezigheid van o.a. ratten en slangen? De lijnen verbonden met de kade of land en
ankerketting zijn uitgelezen plaatsen om ongewenste dieren binnen te krijgen. Je kunt hier omheen twee flessen bevestigen door in de bodem van de flessen een gaatje te maken zodat de flessen draaien als deze dieren omhoog willen kruipen via deze lijnen. Overigens is een kat aan boord uitstekend geschikt tegen ongedierte maar zij zijn moeilijk om de ankerlijnen te draperen!
-fles als hoosblik. Je knipt de fles door en je hebt iets om het water uit je rubberboot te hozen.
Altijd makkelijk en bij de hand.
-bij wandelingen zijn kleinere flessen met water uitermate geschikt als dorstlessers.
-als kapje te gebruiken over kwetsbare of uitstekende delen.
-als fles voor geplukte olijven in te houden en te bewaren.
- om afgewerkte olie uit de motor te tappen.
De fles heeft zo een veelzijdige plaats gekregen bij velen aan boord van een boot. De mooiste en
meest praktische oplossing blijft voor mij die van de dekschrobber.
Met Thea en Hennie,
zus van Arnold en haar man zijn we de rivier weer eens op- en afgevaren. Een klein avontuurtje hadden we voor hen nog in petto en dat was boven in de rivier
bij Pomoräo.
We liepen vast op een zandbank waardoor de Drifter 35° schuin kwam liggen en nagenoeg droogviel. We hebben snel wat spullen benedendeks gepakt en in de rugzak gepropt en zijn aan land gegaan met de rubberboot. Er zat niets anders op dan wachten op hoog water. Dit was 5uur later het geval. Arnold als koelbloedige schipper is wel aan boord gebleven, ook al was dit ondoenlijk, maar een schipper blijft nou eenmaal ten alle tijden op zijn schip. Hij kon ook alleen maar op de rand van de Drifter zitten en de tijd uitzitten.
In het donker zijn we later de rivier afgevaren tot net boven Alcoutim. Spannend want je kunt geen
hand voor ogen zien. Er liggen geen boeien en er is niets verlicht. Met zaklamp en dieptemeter kom je er wel als je al je geluk al niet hebt opgebruikt. We hebben die week van elkaar en van het
prachtige weer en de mooie rivier genoten. Wandelen met hen is een genot. Thea loopt a.s. Zondag in Holland de zevenheuvelenloop. Petje af hoor! Dus hier maar goed oefenen. Na een week weer de rivier af om hen op de trein te zetten om een dag later Thérèse en Jos, van het station op te pikken.
Hup weer de rivier op! Op zondagavond zijn in Alcoutim de nieuwe zonnepanelen afgeleverd. Deze kunnen bevestigd worden samen met Jos. Met tweeën is dat een stuk gemakkelijker te doen en Jos is een groot klusser, vooral bij anderen. Nee, het zijn niet zo'n wandelaars in onbekend gebied. En de boot? Toch liever op het land waar het een stuk aangenamer en veiliger is volgens Jos! Met lekker zitten aan boord is niets mis als er maar niet gevaren wordt en er een lekker wijntje, drankje en eten genuttigd kan worden. Echte Bourgondiërs die twee. Van hen hebben we "boerenbridge" leren spelen. Het gaat niet om de winst of de knikkers maar wel veel gokken om lucifers. Een heel gezellig en onderhoudend spel. Ook met hen hebben we van het warme en zonnige weer kunnen genieten. En na een week weer de rivier af om hen op de trein naar Lissabon te zetten.
We liepen vast op een zandbank waardoor de Drifter 35° schuin kwam liggen en nagenoeg droogviel. We hebben snel wat spullen benedendeks gepakt en in de rugzak gepropt en zijn aan land gegaan met de rubberboot. Er zat niets anders op dan wachten op hoog water. Dit was 5uur later het geval. Arnold als koelbloedige schipper is wel aan boord gebleven, ook al was dit ondoenlijk, maar een schipper blijft nou eenmaal ten alle tijden op zijn schip. Hij kon ook alleen maar op de rand van de Drifter zitten en de tijd uitzitten.
In het donker zijn we later de rivier afgevaren tot net boven Alcoutim. Spannend want je kunt geen
hand voor ogen zien. Er liggen geen boeien en er is niets verlicht. Met zaklamp en dieptemeter kom je er wel als je al je geluk al niet hebt opgebruikt. We hebben die week van elkaar en van het
prachtige weer en de mooie rivier genoten. Wandelen met hen is een genot. Thea loopt a.s. Zondag in Holland de zevenheuvelenloop. Petje af hoor! Dus hier maar goed oefenen. Na een week weer de rivier af om hen op de trein te zetten om een dag later Thérèse en Jos, van het station op te pikken.
Hup weer de rivier op! Op zondagavond zijn in Alcoutim de nieuwe zonnepanelen afgeleverd. Deze kunnen bevestigd worden samen met Jos. Met tweeën is dat een stuk gemakkelijker te doen en Jos is een groot klusser, vooral bij anderen. Nee, het zijn niet zo'n wandelaars in onbekend gebied. En de boot? Toch liever op het land waar het een stuk aangenamer en veiliger is volgens Jos! Met lekker zitten aan boord is niets mis als er maar niet gevaren wordt en er een lekker wijntje, drankje en eten genuttigd kan worden. Echte Bourgondiërs die twee. Van hen hebben we "boerenbridge" leren spelen. Het gaat niet om de winst of de knikkers maar wel veel gokken om lucifers. Een heel gezellig en onderhoudend spel. Ook met hen hebben we van het warme en zonnige weer kunnen genieten. En na een week weer de rivier af om hen op de trein naar Lissabon te zetten.
Het is inmiddels
30 november en we varen voor de vijfde keer de rivier de Guadiana op. We ankeren ergens waar we alleen uitkijken op de heuvels van de rivier. Verder even niets.
Niets dan stilte en rust. Niets hoeft. Het is slechter weer geworden en het regent. Jopie de windgenerator
draait driftig, zoevend en slepend haar rondjes om ons van stroom te voorzien. De stilte wordt
er danig door verstoord. Onder het schrijven breekt gelukkig de zon door. De wind valt weer
weg en Jopie houdt het voor gezien. Toch nog stilte! Wat een leven!!!
Coby
November 2004
November 2004
Geen opmerkingen:
Een reactie posten