Mei 2004 Het Vertrek

 Mei 2004

 

Het vertrek ...

Hallo lieve mensen.

Een eerste korte reactie op ons vertrek. In Blankenberge, België liggen we een beetje bij te komen van alle emoties bij ons vertrek. We hadden verteld dat het wegvaren uit Vlissingen niet zoveel om het lijf zou hebben. Toch vonden 31 mensen dat zij er bij wilden zijn om ons uitgeleide te doen. Toch heel fijn. Vrienden en familie hebben behoorlijk wat foto 's gemaakt. Arnold en ik bleven poseren in onze t-shirts waarop aan de voorkant stond, "hoi" en op de achterkant, "houdoe"! Thea en Henk, bedankt hiervoor. Mijn zus en haar man kwamen met 25 kg melkpoeder aandragen, gesponsord door Campina. Weten zij dit, Peter? Door Gerard werd ons in de sluis nog een flesje "wijwater" toegeworpen. Twee collega's van de Catharinenberg, Annelies met man en Carla met vriend kwamen nog met 3 zuurkoolvaatjes waar de melkpoeder in kon. De douane zal ons minstens van criminele activiteiten verdenken ook al omdat we Nederlanders zijn. De tonnetjes zullen wel door drugshonden besnuffeld worden. Hopelijk hoeven we niet alle kasten leeg te halen en om te keren want jullie houden het niet voor mogelijk wat er allemaal mee gaat op zo'n reis. Het schip ligt behoorlijk diep. Gelukkig is de waterlijn opnieuw aangepast. Op de valreep kreeg ik van Jeanne, een lieve schoonzus nog een hele stapel Libelles om te lezen. Gezellig! 

In de kleine sluis werd er nog een laatste groet gepleegd, een laatste grap galmde nog na en ik zocht de ogen van mijn lieve zoon Stephan. Snikken welden op en de tranen gleden als een waterval naar beneden. Dag lieverd, dag meisje van ons, dag lieve familie, dag mam, dag fijne vrienden.
Het was op onze vertrekdag moederdag en Stephan en Moon waren met ons meegevaren vanuit de Vlije naar Vlissingen. Daar hebben we de ochtend nog gezamenlijk ontbeten en fijn met ons vieren doorgebracht. Toen Anita, Ton en Nicky kwamen had ik genoeg van het opruimen, stapelen, onderverdelen, geduld betrachten, schoonmaken en ben met Anita op de kant in een
gemakkelijke stoel gaan zitten terwijl Ton en Nicky alweer klaar stonden om nog wat laatste karweitjes te klaren. Zij kunnen dit niet laten. Maar zonder flauwe kul lieve mensen zonder de hulp van velen die steeds maar weer opnieuw klaar stonden om ons te helpen hadden wij het niet gered. Daarom nog aan allen bedankt en "dà ge bedankt zet dè witte, war!"
Thérèse, een prachtig gedicht geschreven door jou in de nacht voorafgaande aan ons vertrek, bedankt.

Onze eerste gesponsorde vlag hangt onder de zaling en dat is de Belgische groetvlag. Een aantal oud collega's van de Catharinenberg heeft geld gegeven voor een vlag en deze vlag laat ik sponsoren door Heidi. Waarom? Heidi heeft n.l. iets met België want zij gaat daar veel naar de bioscoop om films te bekijken. Heidi bij deze bedankt voor de rood, geel, zwarte vlag.
Ma heeft onze windmolen gesponsord, genoemd naar haar, Jopie en deze staat fier te snorren in de wind en geeft ons weer stroom om de laptop te laten draaien . Wij zijn nog niet bereikbaar op ons e-mail adres aan boord. Daar zit een storing in. Vandaar dat we morgen naar een internetcafé gaan om te kijken naar de nieuwe mailtjes op sailing@drifter.nl van jullie.

Blijf schrijven.

Blankenberge, 10 mei 2004

Coby en Arnold