Juni 2004 Bayona in Spanje en Nazaré in Portugal

Juni 2004

Bayona in Spanje en Nazaré en Cascais in Portugal.

Lieve mensen nog bedankt voor de fijne felicitaties vanuit Nederland en België met de verjaardag van Arnold. Wat is mail aan boord en via Internet aan de wal toch leuk. Marjolijn, jij was de eerste die we lazen, 's nachts om 12 uur toen we aan boord van ons schip via pe0ac@winlink.org jouw felicitatie konden lezen. Arnold en ik hebben zijn verjaardag met andere Nederlanders gevierd op een terras in de baai bij Camarinas waar we na een dag varen vanuit La Coruna het anker lieten vallen. Heel leuk maar heel anders dan met vrienden en familie. We misten Stephan en Moon wel heel erg die dag. Hij ons ook, begrepen we later uit zijn woorden. Arnold heeft van leuke lui een prachtige cd met portugeesche muziek gekregen. Geen fado die gaat over verlies van.. maar heel luchtige en vrolijke muziek. 

In Camarinas gebeurde het ook dat in de avond de wind kwam opzetten en 's-nachts tot kracht 7 aanwakkerde. Toen we even wakker werden door die wind zagen we een Nederlands jacht in z'n achteruit voorbij komen. Hun anker was gaan krabben en zij dreigde aan de grond te lopen wat bij afnemend tij forse problemen zou opleveren. Arnold zich dus aankleden en in de rubberboot om de opvarenden te waarschuwen en te helpen. Deze lagen rustig te slapen en hadden nergens erg in. 
Met het wegvaren uit Camarinas werden we door een grote groep dolfijnen begeleid die daar in de
baai aan het vissen waren. Onderweg steeds weer nieuwe schooltjes dolfijnen die meesurfden bij en langs de boeg van ons schip. Soms zie je ze van ver al aan komen en voor je het weet zitten ze
al onder de boot en glijden al dartelend en spelend onder de boeg door. Wat een snelheid ontwikkelen ze, vaak spelend met het water en de golven.. Dolfijnen grijpen alles aan om er een spel van te maken. Het lijkt dat als ik op mijn hurken laag bij de boeg aan stuurboord plaats neem en zachtjes tegen de boot tik, zij dat zien en horen. Zij blijven aan de rechterkant spelen en draaien op hun zij en kijken me nieuwsgierig aan.

Soms zien we in deze inmens grote oceaan een plaats waar grote (fregat?)vogels, stormvogels,
koeten en alken aan een stuk door duiken in het water en zien we het water opspatten omdat daar
veel vis zit. Opeens duiken ook daar weer veel dolfijnen op. Samen met de vogels is dat een prachtig spektakel om te volgen ook al weet ik dat het om leven en dood gaat. Maar ook wij hebben onze eerste vis gevangen, gedood en gegeten. (zie foto). Een heuse makreel. Ik vond het niet erg om de vis dood te slaan en schoon te maken. Dit klinkt cru maar als je op dat moment de olie hoort pruttelen en je proeft en ruikt dat heerlijke verse visje wil je nog meer van dat lekkere spul. Met een plankje en nepvisje hangend aan een 20 m lijntje achter ons varend schip lukt dit aardig. Als we beet hebben komt het plankje vanzelf naar boven. Dit vistuigje kregen we van een Hollands stel, die van dat krabbende anker. Zij hebben er zo al heel wat aan de haak hebben geslagen. Hopelijk volgen nog vele visjes. En ja lach niet, tijdens het ankeren vergaten we de lijn binnen te halen en met het achteruit slaan draaide deze om de schroef. Oh oh, wat moeten wij nog veel leren! Arnold mag nu in dit prachtige blauwe water duiken naar de schroef. Ja, het leven aan boord kent vele facetten, dat maakt het zo boeiend, ha, ha!

Na 12 uur varen op de motor omdat we geen wind hadden kwamen we s'avonds om 11uur aan in de baai van Bayona. Prachtige zonsondergang (zie foto op de site) Hier is het schitterend uitkijkend over de kleine stad, stranden en natuur. We hebben een prachtige wandeling gemaakt. (Zie site) 's-Avonds mosselen gegeten die wij vandaag zelf hebben geplukt. Heerlijk! Kennis gemaakt met een leuk stel, Elly en Eric die al 4 jaar onderweg zijn met hun zeilboot en nu een boerenhuis in Frankrijk hebben gekocht. Van hun zijn we veel te weten gekomen over de kusten van Portugal en Spanje. Zij bleken een extra stel wieken voor de aan boord te hebben die passen op Jopie, onze kapotgeslagen windgenerator. Dit bespaarde een behoorlijke tijd aan zoeken naar andere en ook een leuk bedrag want de wieken konden we voor een zeer schappelijke prijs overnemen. (We waren al geruime tijd bezig geweest om erachter te komen hoe we aan nieuwe wieken moesten komen. Het leek erop dat dit het beste kon door in Nederland te bestellen en naar Spanje of Portugal te laten sturen.) Ik heb voor hen de buiskap hersteld. Deze zag er daardoor weer een stuk beter uit wat nodig is voor de verkoop van hun schip. Zo help je elkaar als dat mogelijk is. En jullie kennen me, als mijn naaimachientje maar kan draaien voel ik me in mijn element.

Waar zal ik jullie nog verder mee vervelen? O, ja, we zijn inmiddels de eerste1000 mijl van onze reis over gegaan en dat vraagt om een borreltje. ( wij grijpen zo mogelijk alles aan om te toosten op.. ) Maar tijdens het zeilen wachten we daarmee tot happy hour, om 5 uur en dan maar één borreltje want tijdens het varen willen we niet drinken.

De reis ging verder van Bayona naar Nazaré in Portugal. Gracias (dank U) verandert in obrigada of obrigado. Na ongeveer 32 uur varen moesten we in de Marina aan de steiger gaan liggen omdat er geen ankerplaatsen zijn in deze relatief kleine haven. Deze trip was eerder saai omdat er weinig te zien viel. De dolfijnen lieten verstek gaan en zo ook de zon. Het was veelal heiig met een vervelende deining op zee. De laatste ochtend konden we het zeil erbij opzetten. De halfwinder, fel rood wit blauw ( zie foto op de site).

Nazaré, een prachtig leuk plaatsje aan de Portugeesche kust, met zowaar een bovenstadje op de klif waar je met een trammetje tegen de berg omhoog getrokken werd. Boven op de berg leek het op Valkenburg met zijn toerisme. Een en al kraampjes met prullaria. De bussen reden aan en af en spuwden als het ware de toeristen uit om ze na een bepaalde tijd weer op te pikken. Zo ging dat maar door. Heerlijk die portugeesche folklore. De mensen hier zijn klein en compact van stuk en de kleding is heel apart. Zo dragen de meeste vrouwen zwart, met stola's en kniekousen met slippers. De lengte van de rokken is boven de knie en veel van deze aangerimpelde en geplooide rokken staan wijd uit door petticoats. Vele ouderen zitten op een stoeltje voor de deur of op een plein hun waren te slijten aan het voorbij komende publiek. Meestal gedroogde vis en noten. Hun getaande en verweerde huid vertelt van het harde bestaan dat deze mensen hebben. Alleen de jongeren in dit land kennen de luxe en het geld van de westerse rijkdom. Het internetcafé is dan ook erg nieuw en modern met ingebouwde tv-schermen. Het is een vreemd contrast met de oude Portugese standaard.

Zo moesten we inklaren bij de douane en die zat boven in een oud gebouwtje dat alleen via de ijzeren buitentrap bereikbaar was. De douaneambtenaar nam plaats achter een heel klein oud bureautje en de papieren werden met de hand ingevuld na alles wel drie keer te hebben gelezen. Hij was de Engelse taal niet machtig. Het gesprek ging hoofdzakelijk via Arnold. Alleen toen ik formeel de eigenaresse van het schip bleek te zijn, (alleen maar op naam) veranderde zijn houding en in zijn ogen degradeerden Arnold. Toch minder man dan hij aanvankelijk aannam! Arnold was toch zeker wel de schipper van het boot? Ja, hoor, antwoorden wij. Dit bracht weer rust en duidelijkheid in de tent. Toch maar ongemakkelijk die buitenlanders, niets is zeker! Het blijkt dat we bij iedere plaats die we hier in Portugal aandoen ons weer steeds opnieuw moeten inklaren. Zo wordt er ook een flinke boete betaald als men een Europese vlag voert in plaats van de nationaliteitsvlag uit het land van afkomst. Plaatst men geen ankerbol en verlichting bij het ankeren komt daar nog een boete bovenop.

Wie had onze vlag van Spanje en Portugal gesponsord?? Jawel de Spaanse door Nanny Spoor en Trees en Jos van de toerzeilers. Trouwens Trees een wasmachine aan boord is heerlijk en gemakkelijk. De generator moet er wel voor aan maar ook die hebben we niet voor niets aan boord. De vlag heeft in Spanje behoorlijk gewapperd i.v.m. de fikse wind vooral in de golf en bij aankomst in la Corunja. Bedankt voor de 'fosterparentsvlag'. We hebben in Spanje niets van de douane gehoord omdat we ons daar niet hoeven in te klaren. Toch wel leuk zo'n vlaggetje van het land onder de zaling. Je herkent meteen anderen die van ver komen omdat een dergelijk groetvlag vaak eerder en beter te zien is dan de nationaliteitsvlag aan de achterkant van het schip. De Portugeesche vlag is gesponsord door Angelicka en Olga en Ad en Francien. Hartstikke bedankt nog voor het adopteren van deze rood, groene vlag. Dat kan ook niet anders in een katholiek land zoals Portugal is. (Angelicka is n.l. een Franciskanesse zuster uit Tilburg voor niet ingewijde)

Wij hebben inmiddels heel veel Portugeesche vlaggen gezien i.v.m. de Europese voetbalkampioenschappen. Het is ook wel een prachtige vlag. . Het hele land is in de ban van het voetbal en overal zie je campers staan. Marij en Peter zouden hier niet misstaan met hun camper. Op de pier naar de haven staan er wel 30 en in dit kleine stadje nog meer. De camper van Marjan en Joop zou hier uit de toon vallen vanwege de grootte en het luxe aanzien.Het seizoen is geopend met de nodige processies en iedere avond is er vuurwerk. Alleen is het dan nog licht en zie je er weinig van! Gek toch?

De kerkjes zijn de gehele dag open en op de gekste tijden is er een dienst die door veel dorpelingen wordt bijgewoond. Ook door jongeren. De kerkjes zijn heel mooi van binnen met veel goud en blauw tegelwerk. Sint Antonius is hier de belangrijkste beschermheilige en hem zie je dan ook erg veel afgebeeld staan.

Ook hebben we hier ons eerste bord met gegrilde sardines op, heerlijk eenvoudig eten in een piepklein eethuisje in een achteraf straatje. Veel vrouwen staan met een kleine barbequetje in de nauwe steegjes hun sardientjes te grillen. Veel rook boven de vele was die er hangt. Toch is het vaak licht en schoon in die steegjes, ook omdat alles wit is geschilderd. Zelfs de straatjes zijn ingelegd met witte steentjes.

Van Nazaré verder naar Cascais, net voor Lissabon waar we met de bus of de trein naar toe willen als het niet te druk is i.v.m. de voetbalgekte.We gaan daar naar Torre de Belém, naar het maritiem museum en naar een klooster kijken. Dan nog maar ongeveer twee dagen varen en zitten we in de Algarve. Hier in Cascais kwamen we aan na ongeveer 11 uur varen in de mist op de motor. De laatste drie kwartier kwam de wind opzetten van niets tot windkracht 6 in enkele minuten. De zon brak door en de lucht opende zich. We zagen ineens de kust, prachtig op de grote genua stoven we voort. Dit gebeurt vaak bij een kaap, de wind wordt daar opgestuwd door het verwarmde land. Even later viel de wind weer weg en moest de motor weer bij.
Voorbij de kaap liggen hier een paar megajachten. Nicky en Remco, in de zeilen heeft er een kort
verhaaltje en foto gestaan over een dergelijk groot motorjacht met aan boord, op stuurboord een motorboot van ongeveer 15 meter en aan bakboord een zeiljacht van dezelfde afmetingen. Die ligt nu dus hier voor onze neus voor anker. Andere grote megajachten vallen in het niet bij zo'n groot
motorschip.Wat een rijkdom laat men hier zien! Dit was het weer voorlopig. Tot schrijfs.
Ook de berichten in ons gastenboek op de site vinden we erg fijn om te lezen. Doorgaans hele leuke berichten. Bedankt daarvoor allemaal. Zodra we ergens kunnen duiken we even een internetcafé binnen en bekijken dat ook.
voor de foto's ... klik hier

Cascais,
15 juni 2004